Dag 14: La Paz – Puno (949 km)
Door: erikencarolien
07 Mei 2010 | Peru, Puno
We kunnen vroeg ontbijten en zijn net klaar wanneer we worden opgehaald. De bus staat in de straat klaar en we maken ons op voor een rondje La Paz. Een rondje langs verschillende hotels om onze medereizigers op te halen. Wanneer we na ruim een uur echt kunnen vertrekken uit La Paz horen we op de drukbezette weg aanhoudend het geluid van claxons. Pas wanneer we een eind op weg zijn komen we er echter dat het ónze chauffeur is die bij iedere bocht of iedere tegenligger op zijn claxon duwt.
We zijn nog niet al te lang onderweg wanneer iedereen de bus uitmoet. We moeten een deel van het Titicacameer oversteken. Alle passagiers moeten in kleine bootjes. De bus wordt op een wat groter vlot geplaatst en naar de overkant gebracht. Vanuit ons bootje kunnen we zien dat de chauffeur gelijk even de tijd neemt om zijn bus tijdens de oversteek te wassen met het water uit het meer.
Wanneer we aan de overkant weer compleet zijn vertrekken we naar Copacabana. De weg slingert zich langzaam omhoog, waarbij we een prachtig zicht blijven houden op het Titicacameer. De bus maakt een aantal stops, zodat we rustig de tijd hebben om foto’s te nemen. In Copacabana hebben we tijd voor een lunch in het zonnetje. Daarna vertrekt de bus naar Puno.
We hebben weer een aantal papieren meegekregen. De rit naar Puno betekent dat we terug naar Peru gaan vandaag. We halen bij de grens onze exit-stempel voor Bolivia, lopen 200 meter naar de volgende grenspost en krijgen een nieuwe stempel voor Peru. Buiten wachten we tot de overige passagiers ook hun stempels hebben. We zien een aantal lokale mensen met mototaxi afgezet worden. In zo’n mototaxi kun je nog opvallend veel kwijt! Peruanen slepen werkelijk hun hele hebben en houden erin mee.
In het eind van de middag komen we in Puno aan. De taxichauffeur heeft geen wisselgeld, maar de man achter de receptie is zo vriendelijk om dat voor ons op te lossen en trekt daarvoor zijn eigen portemonnee. Ook hier ligt weer netjes een envelop op ons te wachten. Goed geregeld! We worden morgen vroeg opgehaald, dus we gaan snel Puno in. We drinken wat in het stadje (nog geen alcohol i.v.m. de antibiotica) en besluiten in de buurt van het hotel wat te eten. Het is er erg rustig in het restaurant, maar daar komt door een grote groep reizigers verandering in. Deze luide groep is in ieder geval beter gezelschap dan het chagrijnige mens aan het tafeltje naast ons. In het Nederlands hebben we commentaar op alles en iedereen in het restaurant. Totdat we opvangen dat naast ons ook Nederlands gepraat wordt. Oeps!
We zijn nog niet al te lang onderweg wanneer iedereen de bus uitmoet. We moeten een deel van het Titicacameer oversteken. Alle passagiers moeten in kleine bootjes. De bus wordt op een wat groter vlot geplaatst en naar de overkant gebracht. Vanuit ons bootje kunnen we zien dat de chauffeur gelijk even de tijd neemt om zijn bus tijdens de oversteek te wassen met het water uit het meer.
Wanneer we aan de overkant weer compleet zijn vertrekken we naar Copacabana. De weg slingert zich langzaam omhoog, waarbij we een prachtig zicht blijven houden op het Titicacameer. De bus maakt een aantal stops, zodat we rustig de tijd hebben om foto’s te nemen. In Copacabana hebben we tijd voor een lunch in het zonnetje. Daarna vertrekt de bus naar Puno.
We hebben weer een aantal papieren meegekregen. De rit naar Puno betekent dat we terug naar Peru gaan vandaag. We halen bij de grens onze exit-stempel voor Bolivia, lopen 200 meter naar de volgende grenspost en krijgen een nieuwe stempel voor Peru. Buiten wachten we tot de overige passagiers ook hun stempels hebben. We zien een aantal lokale mensen met mototaxi afgezet worden. In zo’n mototaxi kun je nog opvallend veel kwijt! Peruanen slepen werkelijk hun hele hebben en houden erin mee.
In het eind van de middag komen we in Puno aan. De taxichauffeur heeft geen wisselgeld, maar de man achter de receptie is zo vriendelijk om dat voor ons op te lossen en trekt daarvoor zijn eigen portemonnee. Ook hier ligt weer netjes een envelop op ons te wachten. Goed geregeld! We worden morgen vroeg opgehaald, dus we gaan snel Puno in. We drinken wat in het stadje (nog geen alcohol i.v.m. de antibiotica) en besluiten in de buurt van het hotel wat te eten. Het is er erg rustig in het restaurant, maar daar komt door een grote groep reizigers verandering in. Deze luide groep is in ieder geval beter gezelschap dan het chagrijnige mens aan het tafeltje naast ons. In het Nederlands hebben we commentaar op alles en iedereen in het restaurant. Totdat we opvangen dat naast ons ook Nederlands gepraat wordt. Oeps!
