Dag 18: Cuzco – Aguas Calientes (73 km)
Door: erikencarolien
11 Mei 2010 | Peru, Aguas Calientes
We worden in alle vroegte bij ons hotel opgehaald. Onze chauffeur brengt ons helemaal naar het treinstation in Ollantaytambo. Door de enorme regen begin van dit jaar is er nog schade aan het spoor. Het eerste deel van de reis zullen we dan ook in een bus afleggen. En na een kort ritje, waarin de buschauffeur flink gas geeft, staan we op het station te wachten op de eerste trein.
In onze wagon is snel duidelijk dat niet iedereen de Incatrail gaat lopen. Een Japanse dame haalt een koffer met 24 verschillende soorten pillen te voorschijn. Zij neemt er van alle soorten eentje uit en begint aan haar ontbijt. Na een uurtje in de trein, die zich erg langzaam op het spoor voortbeweegt, worden we gewaarschuwd. De trein staat maar een minuutje stil zodat we uit kunnen stappen. Met een klein gezelschap staan we op ongeveer 2.300 meter hoogte voor een loopbrug over de Urubamba rivier die het begin van de eendaagse trail aangeeft. Bij die brug staat onze gids John te wachten. Hij ontfermt zich over het benodigde papierwerk, zodat wij nog even een sanitaire stop kunnen maken.
Er sluit zich niemand bij ons aan. Vandaag kunnen we dus heerlijk ons eigen tempo aanhouden. Na een korte wandeling komen we bij een eerste ruïne die uit de Inca tijd stamt. Bij een eerste hutje langs de trail merken we dat een spijkerbroek vandaag toch echt niet nodig is, we zweten ons kapot! We nemen daarom even de tijd om ons om te kleden. Hierdoor hebben we het iets comfortabeler, maar bij het vervolgen van onze weg moet wel alle bagage weer om de schouders. Het uitzicht is niet te beschrijven en zorgt ervoor dat we geen last hebben van de bagage die we bij ons dragen. We kijken onze ogen uit en zien in de verte ons lunchadres, Wiñay Wayna, liggen. Eerst slaan we een hoek om en komen we bij een waterval. We stoppen meer voor het maken van foto’s dan dat we stoppen om op adem te komen. Deze omgeving geeft ons extra energie en volgens John liggen we drie kwartier voor op schema wanneer we Wiñay Wayna bereiken. De antibiotica doet zijn werk!
Na de lunch moeten we echt weer op gang komen. De trappen die we bij Wiñay Wayna moeten beklimmen zijn erg zwaar. Aan de bovenkant van dit bouwwerk krijgen we uitleg over de functie en de geschiedenis van deze site. Het is ook lekker om hier even op adem te komen. Een kilometer verder stoppen we opnieuw. Hier kruist onze route voor het eerst de route van de 4-daagse trail. Dit is het punt waar de wandelaars van de 4-daagse trail hun tentje voor het laatst opslaan. Vanaf dit punt gaat de weg bijna alleen nog maar naar beneden. We worden wel gewaarschuwd voor een laatste gruwelijke klim. De weg is goed te doen al beginnen we wel onze schouders en beentjes te voelen. De trap vlak voor het Inti Punku valt ons alles mee. Misschien heeft het geholpen dat we vooraf gewaarschuwd zijn.
Inti Punku is de Sun Gate; een prachtig uitzichtpunt over Machu Picchu. De landbouwterrassen, tempels, boerenhuizen en opmerkelijke bouwstructuren die gebruikt werden laten zien hoe ontwikkeld de Inca's toen al waren. ’s Ochtends is het hier aardig bewolkt geweest. Blijkbaar hebben wij het goede weer meegenomen, want het is nu helder. Na een aantal foto’s dalen we af naar Machu Picchu. Op het complex zelf is het punt waarop we de bekendste foto van Machu Picchu kunnen nemen. Dus ook de luie toeristen, die met de bus zijn gekomen, staan hier op een rijtje met de fotocamera klaar. We blijven niet al te lang hangen, want we komen morgenvroeg terug. We nemen de bus die ons via een slingerweg naar Aguas Calientes brengt.
John zet ons bij het hotel af, we nemen snel een douche en lopen het dorp in voor een biertje. We gaan even liggen voordat we gaan dineren, worden door John opgewacht bij de receptie en eten iets in een restaurant vlak bij ons hotel. Tijdens het eten begint de vermoeidheid toe te slaan, dus als de plannen voor de volgende dag zijn doorgesproken en we ons bord leeg hebben, zoeken we ons bed op.
In onze wagon is snel duidelijk dat niet iedereen de Incatrail gaat lopen. Een Japanse dame haalt een koffer met 24 verschillende soorten pillen te voorschijn. Zij neemt er van alle soorten eentje uit en begint aan haar ontbijt. Na een uurtje in de trein, die zich erg langzaam op het spoor voortbeweegt, worden we gewaarschuwd. De trein staat maar een minuutje stil zodat we uit kunnen stappen. Met een klein gezelschap staan we op ongeveer 2.300 meter hoogte voor een loopbrug over de Urubamba rivier die het begin van de eendaagse trail aangeeft. Bij die brug staat onze gids John te wachten. Hij ontfermt zich over het benodigde papierwerk, zodat wij nog even een sanitaire stop kunnen maken.
Er sluit zich niemand bij ons aan. Vandaag kunnen we dus heerlijk ons eigen tempo aanhouden. Na een korte wandeling komen we bij een eerste ruïne die uit de Inca tijd stamt. Bij een eerste hutje langs de trail merken we dat een spijkerbroek vandaag toch echt niet nodig is, we zweten ons kapot! We nemen daarom even de tijd om ons om te kleden. Hierdoor hebben we het iets comfortabeler, maar bij het vervolgen van onze weg moet wel alle bagage weer om de schouders. Het uitzicht is niet te beschrijven en zorgt ervoor dat we geen last hebben van de bagage die we bij ons dragen. We kijken onze ogen uit en zien in de verte ons lunchadres, Wiñay Wayna, liggen. Eerst slaan we een hoek om en komen we bij een waterval. We stoppen meer voor het maken van foto’s dan dat we stoppen om op adem te komen. Deze omgeving geeft ons extra energie en volgens John liggen we drie kwartier voor op schema wanneer we Wiñay Wayna bereiken. De antibiotica doet zijn werk!
Na de lunch moeten we echt weer op gang komen. De trappen die we bij Wiñay Wayna moeten beklimmen zijn erg zwaar. Aan de bovenkant van dit bouwwerk krijgen we uitleg over de functie en de geschiedenis van deze site. Het is ook lekker om hier even op adem te komen. Een kilometer verder stoppen we opnieuw. Hier kruist onze route voor het eerst de route van de 4-daagse trail. Dit is het punt waar de wandelaars van de 4-daagse trail hun tentje voor het laatst opslaan. Vanaf dit punt gaat de weg bijna alleen nog maar naar beneden. We worden wel gewaarschuwd voor een laatste gruwelijke klim. De weg is goed te doen al beginnen we wel onze schouders en beentjes te voelen. De trap vlak voor het Inti Punku valt ons alles mee. Misschien heeft het geholpen dat we vooraf gewaarschuwd zijn.
Inti Punku is de Sun Gate; een prachtig uitzichtpunt over Machu Picchu. De landbouwterrassen, tempels, boerenhuizen en opmerkelijke bouwstructuren die gebruikt werden laten zien hoe ontwikkeld de Inca's toen al waren. ’s Ochtends is het hier aardig bewolkt geweest. Blijkbaar hebben wij het goede weer meegenomen, want het is nu helder. Na een aantal foto’s dalen we af naar Machu Picchu. Op het complex zelf is het punt waarop we de bekendste foto van Machu Picchu kunnen nemen. Dus ook de luie toeristen, die met de bus zijn gekomen, staan hier op een rijtje met de fotocamera klaar. We blijven niet al te lang hangen, want we komen morgenvroeg terug. We nemen de bus die ons via een slingerweg naar Aguas Calientes brengt.
John zet ons bij het hotel af, we nemen snel een douche en lopen het dorp in voor een biertje. We gaan even liggen voordat we gaan dineren, worden door John opgewacht bij de receptie en eten iets in een restaurant vlak bij ons hotel. Tijdens het eten begint de vermoeidheid toe te slaan, dus als de plannen voor de volgende dag zijn doorgesproken en we ons bord leeg hebben, zoeken we ons bed op.
