Fraser Island Dag 1

We zijn in eerste instantie vergeten om de wekker te zetten. 's Nachts zetten we voor de zekerheid daarom nog even de wekker op 06:00 uur, maar we zijn al eerder wakker. Tassen pakken, opfrissen, aankleden, autostoeltjes en rugdrager mee. Cato weet al precies wat zij aan wil. Ze komt met een schoen aangelopen en zegt "die" om vervolgens haar voet alvast omhoog te tillen. Als die schoen aan is, loopt ze terug om de andere schoen te halen. De afgelopen dagen heeft ze slippers aangehad, maar mevrouw wil duidelijk haar gewone schoenen aan tijdens deze excursie. We hoeven bij de ingang van de camping niet lang te wachten op de bus en gaan helemaal achterin zitten. Er moeten nog een paar mensen opgehaald worden en dan rijden we door naar River Heads. Hier moeten we de bus uit en stappen dan op de boot. Na 50 minuten varen komen we aan op Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld. Eerst mogen de auto's van de boot. Vervolgens zijn wij aan de beurt en gaan we op zoek naar een kleine kale man, zo omschreef de buschauffeur van vanochtend onze chauffeur/gids. We komen er snel achter dat hij Ian Butcher (aka Butch) heet. We mogen instappen in 'zijn' 4WD bus. We installeren Chiel en Cato in hun autostoeltjes bij het raam en zijn er klaar voor. Maar voordat we gaan, moet Butch eerst 5 keer natellen waarom er 21 mensen zijn ingestapt. Het lijkt erop dat er 2 mensen teveel in de bus zitten, maar als de passagierslijst helemaal is nagelopen, blijkt dat Chiel en Cato er niet opstaan. Zij gaan deze dagen gratis mee - niet op de lijst... Butch verontschuldigd zich 3 keer en begint meteen een gepassioneerd verhaal over de gebieden die we deze ochtend gaan bezoeken. We zitten al snel achter een tag along 4WD tour en worden een stukje opgehouden. Op de paden door het oerwoud geldt een maximumsnelheid van 30 km/uur. Het zal ongetwijfeld komen door de hobbels in de paden, maar het lijkt alsof we veel sneller gaan. De 'wegen' zijn af en toe best een uitdaging en we voelen ons net passagiers van Jan de Rooy. We stoppen bij Lake McKenzie en zijn de eerste bus ter plekke. Een klein stukje lopen en dan kunnen we in dit prachtige meer zwemmen. Er zijn al wel verschillende andere groepen in het water, maar echt druk is het nog niet. Wij nemen ook snel een duik. Als we naar de bus teruglopen, staan er wel 10 bussen. Het werd ook steeds drukker en dit is duidelijk de eerste stop voor iedere tour op dit eiland. Met een natte zwembroek en het zand onder de slippers stappen we weer in de bus en gaan we naar Central Station. Vanaf hier lopen we naar de Wanggoolba Creek en vertelt Butch ons wat er aan flora en fauna te bewonderen is. Zo weten we nu dat er op Fraser Island 17 soorten slangen zijn. Hiervan zijn er 15 giftig. De slangen die we in de buurt van Central Station tegen zouden kunnen komen, zijn niet giftig. Maar de eerste beet van een slang is over het algemeen sowieso een waarschuwing en daarmee zal hij geen gif gebruiken. Verder waarschuwt hij nog voor bloedzuigers. Maar: "no worries", we kunnen gaan. "Easy peasy walk!" En dan kunnen we gaan lopen langs deze bijzondere kreek: onzichtbaar en onhoorbaar. Het water is inderdaad kraakhelder en we drinken er zelfs van. En ondanks de hoeveelheid water die hier per uur stroomt, is er niks te horen; nog niet een heel klein ruisje. Afijn, wij komen geen slang tegen en ook geen bloedzuigers. Maar de eenvoudige wandeling valt nog best tegen. Butch zei dat we een 1,8 kilometer lange en eenvoudige wandeling voor ons hadden liggen. Maar op je slippers met een kind op je nek of op je rug is het niet zo eenvoudig om over boomstammen te klimmen en onder takken door te lopen. Maar het was absoluut de moeite waard! Terug in de bus krijgen we te horen dat het middagprogramma een zwaardere wandeltocht van 2,4 km bevat. Na die wandeling kom je bij Lake Wabby en nadat je daar hebt kunnen zwemmen moet je de 2,4 km weer teruglopen. We kunnen ook alvast bij het hotel blijven waar we ook zullen overnachten. We besluiten al snel dat we deze tocht aan ons voorbij laten gaan. Bij de lunch komt Butch, betrokken als hij is, even informeren hoe het gaat. Wij geven aan dat we niet mee gaan 's middags en Butch vertelt ons hoe we aan onze sleutels kunnen komen. De kamer is nog niet klaar, dus we gaan een kop koffie drinken in de bar. We zien Wawrinka in straight sets winnen, Chiel en Cato spelen lekker in het speelhoekje van het restaurant en we gaan nog even zwemmen voordat we de sleutels ophalen. In het zwembad zit ook een klein bubbelbad. Van bubbels maakt Chiel al snel buffels en zo zitten we direct weer in een complete dierentuin... In de bomen hangen de spinapen en bij de waterval zwemmen de nijlpaarden. Hij raakt niet uitgepraat! Ondertussen zwemt hij zelf vrolijk rond. Wat later op de kamer kijkt Chiel moe maar voldaan van het zwemmen in de dierentuin naar Sesamstraat en loopt Cato de omgeving te verkennen. Wij drinken ondertussen een biertje dat Erik in de lokale supermarkt gehaald heeft. Die ligt aan het strand en Erik heeft in dat kleine moment daar zowaar een dingo gezien! Maar helaas geen camera of telefoon bij zich... En dan is het tijd om op te frissen. Voor het eten lopen we nog even 75 Mile Beach op - de dingo is helaas niet meer te zien - en dan gaan we naar het restaurant voor het buffet. We zien wat reisgenoten (ook met kinderen) en vragen hoe zij het gehad hebben. Het middagprogramma was erg zwaar. De wandeling was door los zand en het meer was eigenlijk te diep om er kinderen in te laten zwemmen. Goede keuze geweest dus! Chiel speelt na het eten nog even met wat jongens in de speelhoek en dan is het bedtijd.