Vlucht Down Under

We zijn inmiddels naar de gate gelopen. Chiel zit/hangt/staat in de buggy en het lukt hem maar niet om lang stil te zijn. Ook niet als we het hem keer op keer vragen. Carolien vraagt op een geven moment dan ook: 'Waarom luister jij niet?'. Waarop Chiel gepast antwoordt: 'Omdat ik 3 ben, dan kan je dat soms nog niet'. Na dit gevatte antwoord geven we het op om te proberen hem in slaap te krijgen. De gate gaat open en we kunnen door de handbagagecontrole. Al wachtend op onze beurt wordt Cato weer wakker en gooit er meteen een vrolijk 'Wawo' uit naar de mensen in de rij voor ons. We blijven allemaal wakker tot we op onze plaatsen in het vliegtuig zitten. Het is inmiddels 01:45 uur en Chiel zit nog vrolijk naar buiten te kijken. Maar als het vliegtuig in beweging komt is hij van het ene op het andere moment in slaap gevallen. Het duurt niet lang voordat we allemaal slapen. Nou ja, met Cato op schoot kan Carolien niet echt slapen. Dus halverwege neemt Erik Cato op schoot. Echt uitgerust komen we niet in Sydney aan. Bij de bagageband krijgen we Pino terug. Een kleine ramp is op het laatste moment afgewend. Een lieve mevrouw had gezien hoe vaak Chiel met zijn 'duckie' gezwaaid had en wist dus precies van wie deze knuffel was. We zeggen maar niets over de respectloze benaming die er aan Pino wordt gegeven, maar zijn gewoon dankbaar voor de oplettendheid van deze mevrouw. Het weer is niet best. Maar we hebben een overbruggingsdag, dus dat maakt niet erg (zoals Chiel het zou zeggen). Ook voor morgen zijn de weersverwachtingen slecht. Die dag hebben we om de camper op te halen en boodschappen te doen. Daarna ziet het er naar uit dat het weer beter wordt. We nemen een taxi naar het hotel en rusten op de hotelkamer wat uit. Hierdoor zitten we na 19:00 uur aan tafel en we waren al gewaarschuwd: Australiërs eten vroeg. Het is al rustig in het restaurant en er gaan steeds meer mensen terug naar de kamer. Chiel moet nog wat energie kwijt, maar de kids club van het hotel is uiteraard al lang gesloten. En terug op de kamer kan hij na zo'n dag niet slapen. Als iedereen een beetje ingedommeld is staat Chiel op en loopt naar de gang. Cato is al een paar keer in slaap gevallen, maar wordt ook telkens weer wakker en staat dan ineens in bed te dansen. Dus om 1:00 uur zijn we alle 4 nog (steeds) wakker. Gelukkig vallen we niet veel later allemaal in slaap...