Zwemmen ipv minigolf

We nemen vandaag de tijd om uit te slapen, we nemen de tijd om goed op te frissen en we nemen de tijd om ons op de trampoline uit te leven. Dan is het al weer tijd om te gaan lunchen. We hebben 's ochtends wel ontbeten, maar hebben verder heerlijk op het gemakkie gedaan. Dus 's middags willen we wel wat actie. We gaan te voet (en Chiel op de fiets) naar de minigolf. Het is ongeveer een kilometer en Chiel houdt het geweldig vol. Maar de teleurstelling is wel groot wanneer we daar zien dat de minigolf dicht is. Kleine troost: morgen is hij weer open. Dus met de belofte dat we op de camping een ijsje gaan eten, springt Chiel weer op de fiets. Je kunt aan hem merken dat hij wel moe begint te worden (het gaat behoorlijk heuvel op en af), maar ook bijna heel de terugweg legt hij fietsend af. Wanneer het ijsje op is, willen we gaan zwemmen. Eerst zoeken we heel de camping af naar Hoops. Als dat niets oplevert loopt Carolien nog een keer de hele ronde naar de minigolf. Gelukkig besluit ze op het laatste moment ook nog even het stukje te controleren dat we van de route afweken. En daar ligt Hoops. Echt enthousiast is Cato niet als ze Hoops weer ziet, maar ze zit ook net naar nieuwe Cars te kijken. Dan toch maar even zwemmen. Al vindt Cato het leuker om op het randje te zitten. We bbq-en in de gezamenlijke ruimte en Chiel leert om te sjoelen (dat krijg je op een Hollandse camping, daar staat gewoon een sjoelbak klaar). Na het eten hebben we marshmallows als toetje. Maar Chiel en Cato hebben zo goed gegeten dat ze niet veel trek meer hebben. Wel slaap, dus eenmaal in de camper zijn ze snel stil. Daarna hebben we een nieuw kangoeroe-avontuur. We hebben nog wat spullen op tafel staan. En Grumpy (we weten niet 100% zeker dat het onze huisvriend is, maar hier gaan we wel vanuit) komt steeds dichterbij. Uiteindelijk likt hij onze afwas 'schoon' en probeert hij op Chiel zijn Thomas-stoel te gaan zitten. Daarna kijkt hij nog eens goed op de tafel. Hij ruikt dat er geen marshmallows meer in de zak zitten en heeft dan iets anders te pakken. Na een aantal seconden laat hij wombat (een dierenfiguurtje dat we in de Australian Zoo opgepikt hebben) los. We besluiten geen DNA-onderzoek toe te passen op het slijm dat meekomt, maar aan zijn kuch te horen moet dit Grumpy toch echt zijn. Oog in oog met Grumpy besluiten we alles naar binnen te halen.