Camper inleveren

Het is vroeg opstaan en snel opfrissen. We moeten namelijk de camper snel inleveren en naar het treinstation. Dus we zitten om 07:30 uur in de camper voor de laatste kilometers. Nog even stoppen om de camper vol te gooien met diesel en snel door. Het is net 08:00 uur geweest als we bij een leeg bedrijf aankomen: Apollo is verhuisd. Kwestie van overgeorganiseerd zijn: Carolien heeft maanden geleden al wat nuttige adressen in haar telefoon opgeslagen. In de tussentijd zijn ze dus verhuisd... We krijgen van een voorbijganger te horen dat het maar een klein stukje is, maar de Tom-Tom geeft toch 20 minuten rijden aan. Dus we rijden terug (een heel stuk in de richting van de camping) en door de verkeersdrukte komen we na 25 minuten nog niet bij Apollo. De Tom-Tom heeft ons wel naar de goede straat, maar niet naar de goede wijk gestuurd. De juiste straat ligt in een wijk aan de andere kant van de stad (daar waar we net vandaan komen). Dus weer 20 minuten later zijn we eindelijk bij Apollo. Het is inmiddels 09:00 uur en we moeten om 09:15 uur inchecken. Er staat alleen nog geen taxi klaar. Degene die we besteld hadden, is alweer vertrokken. De camper inleveren is een kwestie van een minuutje. Het wachten op de taxi is vervelend. Want het is 09:15 uur geweest wanneer de taxi er eindelijk is. Snel alle bagage (en dat is veel!) in de taxi gooien en dan kijken of we nog kunnen inchecken. Het is nog een keer 20 minuten rijden naar het station, dus we zijn bijna een half uur te laat. Maar we worden met open armen ontvangen. Geen probleem om de bagage nog in te checken. En Chiel en Cato krijgen ook nog een kleurboek mee voor onderweg. Dus we halen opgelucht adem en lopen naar onze cabine. Doordat we zo laat zijn, vertrekken we heel snel. We installeren ons en gaan dan snel naar de bar. We zien al snel dat de gemiddelde leeftijd op 84,7 jaar ligt (en dan hebben we onszelf meegeteld). Wel leuk voor Cato, want die heeft veel bekijks. Maar het is ook vermoeiend om door de bewegende trein te lopen, dus we gaan terug naar onze cabine. We klappen Cato haar tent uit en die zetten we op de grond. Zo kan Catootje lekker even slapen. Zelf pakken wij een boek of wat Duplo en gaan op de bank zitten (met de benen omhoog). Chiel past ook nog net op een stukje grond ernaast, dus gaat op een gegeven moment op de grond verder spelen. Af en toe zien we een boom, rivier of weg buiten. Dan geven we dat even door aan Chiel. Die gaat even staan, zegt "Oh ja!" en speelt weer verder. We hebben een late lunch. Dit hadden we niet voor het kiezen, maar om 13.45 uur kunnen we pas naar het restaurant. Het menu is op de (betalende) volwassenen afgestemd, maar voor Chiel en Cato wordt een mooi bordje vlees met aardappelpuree gemaakt. Ze eten alsof ze al dagen niks gehad hebben. Chiel krijgt ook nog een enorme bak ijs als toetje. We gaan daardoor pas als allerlaatste pas van tafel. Een deel van het personeel is dan al begonnen aan hun lunch (of is het al hun diner?!). We kiezen wel voor de vroege shift bij het diner. Dat is nog steeds pas om 19:00 uur, dus voor onze kinderen aan de late kant. 's Middags stoppen we eerst nog in Broken Hill, een historisch mijnwerkersstadje. We gaan naar het Broken Earth Monument (ter ere van alle hier omgekomen mijnwerkers) en krijgen een rondleiding door de stad. Broken Hill is een stad die vele kilometers van de andere steden afligt. Er is een chronisch tekort aan water. Maar het heeft mijnen die na vele jaren nog altijd niet uitgeput zijn. Leuk om even rond te kijken, vooral omdat we op een punt boven de stad uitkomen vanwaar we onze trein kunnen zien liggen - 30 wagons lang - en een goederentrein zien vertrekken waar we wel 100 wagons bij tellen.mWanneer we terug naar de trein gaan, is het al bijna 19:00 uur. Snel opfrissen en omkleden en dan aan tafel. Ze waren al komen informeren wat de kinderen als avondeten zouden willen. Dus na het voorgerecht komen ze netjes met de broodjes kipburger voor de kinderen. Cato heeft niet veel honger en laat bijna alles staan. Chiel eet een paar hapjes en valt dan - aan tafel - in slaap. Dus na het dessert dragen we de kinderen naar de cabine en leggen we ze allebei in bed. En niet veel later duiken we er zelf ook in. Erik in het bovenste bed naast Chiel. Carolien in het onderste bed. En Cato opnieuw in haar tentje op de grond. Welterusten!