Op safari

Als je een stad als Melbourne verlaat, dan moet je een goed alternatief aanbieden. Tenminste, dit is hoe we er zelf over denken. Dus we gaan naar de dierentuin. Om precies te zijn de Werribee Open Range Zoo. Deze heeft een safaribus, zodat we even kunnen denken dat we in de Beekse Bergen zijn. Het is maar een klein uur rijden (en het is een doordeweekse schooldag), maar ondanks het vroege tijdstip is er toch al best wat volk in de dierentuin. We beginnen met een wandeltocht. Het wordt ons snel duidelijk waarom de dierentuin populair is: er zijn een paar maanden geleden drie kleine leeuwtjes geboren. Maar wanneer we bij de leeuwen zijn, begint net een Lion Talk. Niet echt interessant voor onze kinderen en bovendien komt er net een hele schoolklas aangelopen om iets van de Lion Talk op te steken. We lopen verder richting Hippo Village. Na de nijlpaarden zien we nog luipaarden en gorilla's. Geen grote aantallen dieren, maar door de omvang van de verblijven is het best een stuk lopen. Dus is het tijd voor de lunch. Na de lunch gaan we op safari! We mogen in de bus instappen en rijden dan langs buffels, struisvogels, nijlpaarden, giraffen, zebra's en neushoorns. Vooral de ruimte voor die laatste drie diersoorten is enorm. Voor 5 neushoorns, 6 giraffen en een aantal zebra's is er een ruimte gemaakt die 6 keer zo groot is als de Sydney Zoo. Leuk om mee te maken en eigenlijk totaal niet te vergelijken met de Beekse Bergen. Er is ook ruimte gemaakt voor een aantal Australische dieren, dus daar nemen we ook nog een kijkje. En schuilen even voor de regen, die ons echt lijkt te achtervolgen op deze reis. We gaan nog even terug naar de leeuwen en kijken nogmaals bij de 'rogilla's'. Daarna is het tijd om door te rijden. Op naar de volgende camping. Werribee is te klein. Geelong heeft al iets meer te bieden. Maar we zitten nu al zo dicht bij de startplaats voor de Great Ocean Road dat we besluiten door te rijden naar deze plek: Torquay. We zijn daardoor wel iets later op onze camping en hebben geen zin meer om te koken, dus zoeken we een restaurant op. Aan de kust vinden we Whytes on the Esplande. En we smullen er allemaal! Chiel eet zo goed, dat hij als toetje nog een ijsje krijgt (en wijzelf lekker ook!).