Dag 19: Aguas Calientes – Ollantaytambo (31 km)
Door: erikencarolien
12 Mei 2010 | Peru, Ollantaytambo
Deze ochtend gaat de wekker voor de verandering eens vroeg: om 05:40 uur. We ontbijten in een verder verlaten eetzaal en zien John al weer onze kant opkomen. We lopen de straat uit en sluiten aan in de rij om met de bus naar Machu Picchu gebracht te worden. We zitten in de zevende bus die de slingerweg omhoog inzet.
Boven aangekomen zien we dat de weersomstandigheden compleet anders zijn dan gisteren. Het is bewolkt, miezerig en het zicht is zeer beperkt. We volgen John die ons uitleg geeft over dit bouwwerk. Foto’s nemen heeft door de dichte bewolking niet veel zin. Op hét fotopunt, waar we gisteren ook een foto hebben gemaakt, zie je vandaag niets meer dan een grijze massa. Ook miezert het en we zijn blij dat we vandaag rustig aan kunnen doen. Wanneer John klaar is met de rondleiding lopen we nog wel naar de Inca brug. Daarna gaan we rustig op een steen zitten wachten tot de bewolking optrekt.
Wanneer we voldoende foto’s van Machu Picchu hebben en zien dat het echt niet meer gaat opklaren vandaag, nemen we de bus terug naar het dorp. Vanavond moeten we met de trein terug naar Ollantaytambo. In de middag moeten we ons in het dorpje vermaken. We vinden voor de lunch een geweldig Frans restaurant. De meeste restaurants zagen er niet uitnodigend uit, maar in een zijstraatje genieten we van onze maaltijd. Omdat we nog wat tijd moeten doden gaan we naar de thermale baden. De overvolle (en nogal goor uitziende) baden gaan we niet in, maar we nemen hier een drankje, lezen wat en zien dat er nog steeds een aardige bewolking rond Machu Picchu hangt.
Terug bij het station is het druk. De enorme rij voor het halen van kaartjes kunnen we gelukkig voorbij lopen, maar we moeten toch even in de stationshal wachten. De trein zit helemaal vol. We nemen hetzelfde spoor als gisterenochtend, want er ligt slechts 1 spoor. Op ons wacht volgens ons programma een transfer, maar bij aankomst zien we niemand. We hebben in de wagon kaartjes gehad voor de bus naar Ollantaytambo, dus stappen dan maar in de bus. Maar ook in Ollantaytambo staat niemand op ons te wachten. De taxichauffeurs bij het station zijn alleen geïnteresseerd in een rit naar Cuzco, dus we lopen het dorpje maar in. Het dorpje is volledig uitgestorven. Restaurants zijn gesloten en op straat loopt geen kip. We vinden gelukkig nog wel mensen die ons de weg naar het hostel weten te wijzen en bellen daar aan. Gelukkig worden we hier verwacht en krijgen we een warm welkom. We worden naar onze kamers gebracht en kunnen onze spullen kwijt. Omdat we nog wel wat te drinken lusten, willen we terug naar de receptie. Helaas zitten we ingesloten, we komen het huis niet meer uit! In dit deel van het hotel is nog wel een woonkamer, een eetkamer en een heel smal keukentje. Voor het slapen gaan helpen we ons zelf dan maar aan een aantal biertjes.
Boven aangekomen zien we dat de weersomstandigheden compleet anders zijn dan gisteren. Het is bewolkt, miezerig en het zicht is zeer beperkt. We volgen John die ons uitleg geeft over dit bouwwerk. Foto’s nemen heeft door de dichte bewolking niet veel zin. Op hét fotopunt, waar we gisteren ook een foto hebben gemaakt, zie je vandaag niets meer dan een grijze massa. Ook miezert het en we zijn blij dat we vandaag rustig aan kunnen doen. Wanneer John klaar is met de rondleiding lopen we nog wel naar de Inca brug. Daarna gaan we rustig op een steen zitten wachten tot de bewolking optrekt.
Wanneer we voldoende foto’s van Machu Picchu hebben en zien dat het echt niet meer gaat opklaren vandaag, nemen we de bus terug naar het dorp. Vanavond moeten we met de trein terug naar Ollantaytambo. In de middag moeten we ons in het dorpje vermaken. We vinden voor de lunch een geweldig Frans restaurant. De meeste restaurants zagen er niet uitnodigend uit, maar in een zijstraatje genieten we van onze maaltijd. Omdat we nog wat tijd moeten doden gaan we naar de thermale baden. De overvolle (en nogal goor uitziende) baden gaan we niet in, maar we nemen hier een drankje, lezen wat en zien dat er nog steeds een aardige bewolking rond Machu Picchu hangt.
Terug bij het station is het druk. De enorme rij voor het halen van kaartjes kunnen we gelukkig voorbij lopen, maar we moeten toch even in de stationshal wachten. De trein zit helemaal vol. We nemen hetzelfde spoor als gisterenochtend, want er ligt slechts 1 spoor. Op ons wacht volgens ons programma een transfer, maar bij aankomst zien we niemand. We hebben in de wagon kaartjes gehad voor de bus naar Ollantaytambo, dus stappen dan maar in de bus. Maar ook in Ollantaytambo staat niemand op ons te wachten. De taxichauffeurs bij het station zijn alleen geïnteresseerd in een rit naar Cuzco, dus we lopen het dorpje maar in. Het dorpje is volledig uitgestorven. Restaurants zijn gesloten en op straat loopt geen kip. We vinden gelukkig nog wel mensen die ons de weg naar het hostel weten te wijzen en bellen daar aan. Gelukkig worden we hier verwacht en krijgen we een warm welkom. We worden naar onze kamers gebracht en kunnen onze spullen kwijt. Omdat we nog wel wat te drinken lusten, willen we terug naar de receptie. Helaas zitten we ingesloten, we komen het huis niet meer uit! In dit deel van het hotel is nog wel een woonkamer, een eetkamer en een heel smal keukentje. Voor het slapen gaan helpen we ons zelf dan maar aan een aantal biertjes.
