Hunter Valley Zoo

Ja, het ritme begint er echt in te komen. 06:30 uur en Chiel begint de gordijnen open te doen. Hij wil nog wel even bij ons komen liggen (of moet ik het stuiteren noemen?!). We staan dus vroeg op om te ontbijten en op te frissen. We verlaten de camping op weg naar onze eerste activiteit: de Hunter Valley Zoo. Op het internet had Erik al gezien dat dit een dierentuin is waar je dicht bij de dieren kunt komen. En dat blijkt ook direct. We zijn net te laat voor de wombat talk, maar als we komen aanlopen, wordt de baby wombat gewoon nog even gehaald. Deze baby is 10 maanden oud en even zwaar als Cato, een brok botten en spieren. Kom je ze op de weg tegen dan moet je zorgen dat je niet tegen ze aanrijdt, want je auto overleeft het niet. De dierentuin is niet groot, maar er is om het half uur wel wat uitleg of voedertijd. Ook hebben we bij de ingang 3 zakken voer gekocht. Dit mogen we zelf aan de kamelen, geitjes, herten of kangoeroes geven. We beginnen bij de kangoeroes. Het is nog niet druk geweest, dus de etenszak wordt bijna uit je handen gepakt. Chiel is heel stoer en loopt mee naar binnen, maar is op een gegeven moment omsingeld door 3 kangoeroes. Dat wordt hem toch een beetje te veel... We gaan even naar de kamelen om ze te voeren. In een hap gaat het ijsbekertje met voer naar binnen. De leeuwen komen naar buiten en genieten lekker van het doorkomende zonnetje, net als wij. Dan krijgen de krokodillen eten. Door het slechte weer van de laatste dagen zijn ze extra actief wanneer het eten aangeboden wordt. Mooi om te zien. We lopen langs de Tasmanian Devils en zien dat de hertjes en de geitjes volop aandacht en eten krijgen. Dus het voer dat wij nog hebben, geven we aan de kangoeroes - daar vindt een Australiër duidelijk niks aan. De andere mensen begeven zich naar de koala hut. De verzorgers hebben hier 2 koala's neergezet en we mogen ze aaien en met ze op de foto. We sluiten allemaal in de rij aan en dan nog een keer (Carolien en Chiel) en nog een keer (Erik en Cato). We hebben in een paar uur tijd alles gezien en het wordt tijd om zelf boterhammen te gaan eten. Voordat we verder gaan met de reis even de statistieken:
65 Foto's
Met kangoeroe: 26,2 %
Met koala: 32,3 %
Met Chiel: 47,7 %
Met Cato: 32,3 %

We rijden weer verder met de camper. Eerst een korte stop in het centrum. We halen een nieuwe sim-kaart voor de telefoon en een espresso waar een scheut water bij gegooid is. Weer wat geleerd: bestel nooit een Long Black down under. Slappe hap. Dan gaan we op weg naar Sandy Hollow. We gaan op bezoek bij Ingrid, een dispuutsgenoot van Carolien, die al jaren in Australië woont (misschien omdat ze met een Australiër getrouwd is?). Het weer is stukken beter en daardoor is het extra genieten om door het Australische landschap te rijden. We rijden nu door de upper Hunter Valley en het is prachtig. Heuvels vol met wijnranken. We komen na anderhalf uur aan op Sugar Hill. Het duurt nog eens 5 minuten voordat we de hele oprit gehad hebben. Wat een prachtig landhuis. We maken kennis met Isla (11). De jongens Otis (12) en Louis (9) laten zich nog niet zien. Zij maken er een spelletje van om zo lang mogelijk uit beeld te blijven. Cato heeft er meteen een grote vriendin bij. Chiel moet (uiteraard) even wennen, maar vindt uiteindelijk een hele grote verzameling met houten treintjes. Als de jongens ontmaskerd zijn, komen ze Chiel helpen met het opbouwen. We maken een wandeling over het terrein. Onderweg zien we verschillende kangoeroes. Maar dit keer komen ze niet uit onze handen eten maar springen ze weg. Dat doet Chiel ook als we bij het huis terugkeren. Steve is thuisgekomen en zegt heel vriendelijk 'Hi'. Chiel die als eerste bij het huis is ("we zijn er weer!"), struikelt over de drempel terug naar buiten. Maar hij herstelt zich snel en laat trots de camper aan de jongens zien. 's Avonds worden we verwend met lamsvlees van de barbecue. We genieten van lekker eten en goed gezelschap!