Whitehaven Beach

We hebben de wekker staan om 06:15 uur. Chiel is al 2 uur eerder wakker. We laten Chiel rustig spelen en slapen zelf nog wat verder. Als de wekker gaat zit Chiel nog rustig op de iPad te spelen. Maar nu is het echt tijd om op te frissen en om te kleden. We lopen op tijd naar de bushalte van waar we opgehaald worden - recht tegenover de camping. We zitten aan het einde van de route, dus we stappen in een behoorlijk volle bus. Na een paar minuten zijn we al in het haventje. We kiezen een plekje in de boot, pakken een bakje koffie en geven de kids nog hun ontbijtje. Het is een uur varen naar de eerste stop. Bij deze eerste stop kun je snorkelen. Wij hebben dus gekozen voor de andere optie en gaan met z'n allen in de glass bottom boat. Door de glazen bodem zien we het Reef onder ons passeren. Chiel en Cato weten niet goed waar ze moeten kijken. We proberen de aandacht op de visjes te leggen die we door het glas zien. Maar de reddingsboei en de boten om ons heen zijn zeker zo interessant. Er komt nog eens bij dat ze moe zijn. Na een half uurtje heeft Cato het gehad. Het idee om een uur op deze boot rond te varen is niet aan haar besteed en dat laat ze duidelijk weten. Nu hebben we haar knuffel op de grote boot achtergelaten, dus we moeten heel veel moeite doen om haar weer een beetje rustig te krijgen (dat lukt eigenlijk gewoon niet). Aan de andere kant van de boot zit een andere dreumes de longen uit zijn lijf te schreeuwen. Het is een pittig popconcert... We varen ineens tussen een paar zeeschildpadden door, die gezellig met hun kopjes boeven water komen kijken. Erik gaat even naar de andere kant van de boot om een foto te maken. Chiel wil dit voorbeeld volgen maar stoot hard zijn hoofd. We zitten nu met 2 huilende kinderen en worden niet veel later door de reddingsboot gered, samen met de moeder van die andere krijserd. Alle Chinezen staan op om met hun camera's en iPads om dit mooie schouwspel vast te leggen. Fijn! Voordat de rest teruggekeerd is, liggen onze kinderen al te slapen. Het is nog maar 10:30 uur maar de lunch staat al klaar. We laten het ons toch alvast smaken en maken twee bordjes voor Chiel en Cato, die nog even netjes in de koeling bewaard worden voor ze. Als we op 20 minuten van onze tweede stop zitten, moeten we ze wakker maken. Maar als ze zien dat er een bord eten klaarstaat, kost het geen moeite om wakker te worden. Vooral Chiel eet er smakelijk van! De boot stopt bij de Hill Inlet, een baai waar het getij het water en het hagelwitte zand vermengd tot een prachtig lijnenspel. We worden met kleine bootjes naar het strandje gebracht. We weten dat Whitehaven Beach om de hoek ligt, maar moeten eerst het eiland oversteken. Voordat we naar het strand gaan, klimmen we eerst door naar het uitkijkpunt. Het is best een klimmetje, maar we worden beloond! Een prachtig uitzicht over Whitehaven Beach en de Hill Inlet en we nemen de tijd om verschillende foto's te maken. We worden gevolgd door iemand van de crew, omdat we helemaal als laatste nog op dit uitkijkpunt staan. Dan lopen we weer naar beneden en wandelen naar het strand. We kunnen wel wat afkoeling gebruiken! Maar eerst moeten we hier allemaal een stinger suit aantrekken, voordat we in dit prachtige water kunnen duiken. Carolien en Cato gaan voorop en worden meteen onderschept door de fotograaf. Wanneer Chiel het water heeft bereikt is de fotograaf al weer bij een ander groepje, maar hij heeft beloofd om terug te komen. Chiel heeft inmiddels de swimtrainer weer om en laat zichzelf op zijn buik in het water vallen om zo lekker te kunnen gaan zwemmen. Het is hier werkelijk prachtig, dus zelf nemen we ook veel foto's. Maar de fotograaf komt ook even langs voor onze little minion-man. We genieten van dit prachtige strand en blijven tot het laatste moment op Whitehaven Beach. Maar dan we moeten echt terug en op de boot staat lekker fruitsalade op ons te wachten. Chiel gaat twee keer terug om bij te halen. De laatste keer loopt hij zelf, maar omdat hij niet bij het buffet kan, laat hij zich helpen door een andere passagier. Hij regelt het wel! De watermeloen valt bij hem niet in de smaak, dus als deze op zijn bord gelegd wordt, legt hij de watermeloen net zo snel weer terug. Cato is wel gek op de watermeloen. Ze krijgt twee flinke stukken, maar we lopen nog een keer terug voor een derde stuk. We hebben nog een stop te gaan: het Daydream Resort. Een heel mooi resort met een zoutwater lagoon waar flinke roggen en haaien in zwemmen en het koraal heel mooi te zien is. Er zijn ook 24 zwembaden. Het geheel doet zich erg Amerikaans voor. Wouldn't be my Daydream. Anyway, we hebben wel een hele mooie trip gemaakt. We worden met de bus weer voor het resort afgezet. Dat is fijn want we zijn er allemaal moe van...