Dag 7: Arica
Door: erikencarolien
30 April 2010 | Chili, Arica
We ontbijten vanochtend in het hotel en zien dat het een bewolkte dag is. Wanneer we onze spullen ingepakt hebben om uit te checken, krijgen we als tip dat er een mooi museum in Arica ligt waar we met een gammel volgepropt busje naar toe kunnen. Ook krijgen we het aanbod om later in het hotel tv te kijken en ons op te frissen. De eigenaresse van het hotel zorgt er ook voor dat we onze tassen achter kunnen laten.
Met een kaartje van de stad gaan we op pad. We beginnen in de winkelstraat en hier vinden we tijdens de achterlijk-aantrekkelijke-actiedagen een polo voor Erik voor maar liefst 7 Euro. Het is wel goed zoeken want de verkoop is hier al op de winter gericht. Buiten komen we verschillende groepen kinderen tegen. Omdat het bijna Día del Trabajador (dag van de arbeid) is lopen de kinderen verkleed rond. Om ons heen lopen toekomstige chefs, brandweermannen, verpleegsters, etc. Eerder hadden we al een toekomstig auto-coureur huilend weg zien lopen. Met die mentaliteit gaat hij het in de harde racewereld niet redden!
Om de hoek vinden we een muziekwinkel. André Rieu lacht ons vanuit de schappen toe. De verleiding om zijn cd in Chili te kopen hebben we maar net kunnen weerstaan. Ook de lege cassettebandjes hebben we laten staan. We kiezen voor een cd van de nationale held. De cd moet daarvoor wel eerst uit zijn beschermende hoes gehaald worden. Met de cd kunnen we vervolgens naar een tweede medewerker die ons een factuur geeft. Met de factuur kunnen we dan weer terug naar de dame die ons heeft geholpen. Hier is het mogelijk om af te rekenen (het wisselgeld komt daarbij uit haar eigen portemonnee!). En nadat we dan netjes hebben betaald kunnen we weer terug naar de administratieve kracht om onze cd op te halen. Pfff… Tijd om iets te gaan drinken.
Omdat we een supermarkt zien, besluiten we daar een flesje fris te halen. Of deze supermarkt ook een apart magazijn heeft is niet duidelijk. Wel is duidelijk dat volle dozen boven de schappen opgeslagen kunnen worden. Echt een vreemd beeld geeft dat hier niet, want iedere winkel doet zijn best om op een paar vierkante meter zoveel mogelijk spullen op te slaan. Er is lichte paniek bij de vleeswaren. De klanten hebben een heel ander nummer dan de teller aangeeft. De beveiligingsmedewerker is druk bezig om de teller naar de juiste stand te brengen. De klanten met hun bonnetjes wachten geduldig af of hun nummertje op het bord verschijnt. Op wat vreemde producten en wat achterstallig onderhoud na is het een prima supermarkt. Met onze flesjes oranje fanta (leve de Koningin!) sluiten we in de rij aan.
Buiten ziet de lucht er inmiddels stukken beter uit. Het is warm geworden en met onze flexibele vakantie-mentaliteit besluiten we naar het strand te lopen. Het is een prachtig gezicht om de golven van de oceaan op de rotsen te zien beuken. Het strand ligt er verlaten bij, maar we lopen wel langs een goed gevuld strandtentje. Omdat we op weg naar het strand al empenadas hebben gegeten lopen we door. Veel verder doorlopen is niet mogelijk, want het strand houdt 800 meter verder op. Op de uiterste hoek is een hotel gevestigd. Ook hier is het laagseizoen en dat betekent in dit geval lege strandstoelen. Daar hebben we het even rustig aan gedaan. De zwemspullen hebben we helaas in het hotel achtergelaten, dus na twee uurtjes krijgen we het warm. Tijd voor verfrissing in de strandtent. Na een paar Corona's, een paar potjes toepen en een paar pagina's Spaanse les voor Erik wordt het tijd om wat te eten. Tijdens het eten maken we opnieuw een zonsondergang mee. Dit keer zijn we er op tijd bij en maken een paar mooie foto's.
We vertrekken op tijd. Die avond staat er in het strandpaviljoen karaoke op het programma, dus hoogste tijd om naar ons hotel te lopen. Daar ploffen we even voor de tv neer. Ruim een kwartier hebben we zitten kijken naar deelnemers die een balletje op losse blokjes moesten laten balanceren. Spannende televisie! Uiteindelijk wordt het tijd om naar het busstation te gaan. Hier is het nog behoorlijk druk. Alle loketten zijn nog open, want de nachtbus is hier een normaal verschijnsel. Ondanks dat we bijna op onze bagage zitten wijst de beveiligingsmedewerker ons er op dat we goed op onze spullen moeten passen. Zonder problemen lukt het ons om met al onze spullen het volgende deel van onze reis in te zetten.
Met een kaartje van de stad gaan we op pad. We beginnen in de winkelstraat en hier vinden we tijdens de achterlijk-aantrekkelijke-actiedagen een polo voor Erik voor maar liefst 7 Euro. Het is wel goed zoeken want de verkoop is hier al op de winter gericht. Buiten komen we verschillende groepen kinderen tegen. Omdat het bijna Día del Trabajador (dag van de arbeid) is lopen de kinderen verkleed rond. Om ons heen lopen toekomstige chefs, brandweermannen, verpleegsters, etc. Eerder hadden we al een toekomstig auto-coureur huilend weg zien lopen. Met die mentaliteit gaat hij het in de harde racewereld niet redden!
Om de hoek vinden we een muziekwinkel. André Rieu lacht ons vanuit de schappen toe. De verleiding om zijn cd in Chili te kopen hebben we maar net kunnen weerstaan. Ook de lege cassettebandjes hebben we laten staan. We kiezen voor een cd van de nationale held. De cd moet daarvoor wel eerst uit zijn beschermende hoes gehaald worden. Met de cd kunnen we vervolgens naar een tweede medewerker die ons een factuur geeft. Met de factuur kunnen we dan weer terug naar de dame die ons heeft geholpen. Hier is het mogelijk om af te rekenen (het wisselgeld komt daarbij uit haar eigen portemonnee!). En nadat we dan netjes hebben betaald kunnen we weer terug naar de administratieve kracht om onze cd op te halen. Pfff… Tijd om iets te gaan drinken.
Omdat we een supermarkt zien, besluiten we daar een flesje fris te halen. Of deze supermarkt ook een apart magazijn heeft is niet duidelijk. Wel is duidelijk dat volle dozen boven de schappen opgeslagen kunnen worden. Echt een vreemd beeld geeft dat hier niet, want iedere winkel doet zijn best om op een paar vierkante meter zoveel mogelijk spullen op te slaan. Er is lichte paniek bij de vleeswaren. De klanten hebben een heel ander nummer dan de teller aangeeft. De beveiligingsmedewerker is druk bezig om de teller naar de juiste stand te brengen. De klanten met hun bonnetjes wachten geduldig af of hun nummertje op het bord verschijnt. Op wat vreemde producten en wat achterstallig onderhoud na is het een prima supermarkt. Met onze flesjes oranje fanta (leve de Koningin!) sluiten we in de rij aan.
Buiten ziet de lucht er inmiddels stukken beter uit. Het is warm geworden en met onze flexibele vakantie-mentaliteit besluiten we naar het strand te lopen. Het is een prachtig gezicht om de golven van de oceaan op de rotsen te zien beuken. Het strand ligt er verlaten bij, maar we lopen wel langs een goed gevuld strandtentje. Omdat we op weg naar het strand al empenadas hebben gegeten lopen we door. Veel verder doorlopen is niet mogelijk, want het strand houdt 800 meter verder op. Op de uiterste hoek is een hotel gevestigd. Ook hier is het laagseizoen en dat betekent in dit geval lege strandstoelen. Daar hebben we het even rustig aan gedaan. De zwemspullen hebben we helaas in het hotel achtergelaten, dus na twee uurtjes krijgen we het warm. Tijd voor verfrissing in de strandtent. Na een paar Corona's, een paar potjes toepen en een paar pagina's Spaanse les voor Erik wordt het tijd om wat te eten. Tijdens het eten maken we opnieuw een zonsondergang mee. Dit keer zijn we er op tijd bij en maken een paar mooie foto's.
We vertrekken op tijd. Die avond staat er in het strandpaviljoen karaoke op het programma, dus hoogste tijd om naar ons hotel te lopen. Daar ploffen we even voor de tv neer. Ruim een kwartier hebben we zitten kijken naar deelnemers die een balletje op losse blokjes moesten laten balanceren. Spannende televisie! Uiteindelijk wordt het tijd om naar het busstation te gaan. Hier is het nog behoorlijk druk. Alle loketten zijn nog open, want de nachtbus is hier een normaal verschijnsel. Ondanks dat we bijna op onze bagage zitten wijst de beveiligingsmedewerker ons er op dat we goed op onze spullen moeten passen. Zonder problemen lukt het ons om met al onze spullen het volgende deel van onze reis in te zetten.
