Campfire (ook ons WiFi-passwoord)

We zitten in de bergen op zo'n 1.000 meter hoogte en het koelt het hier 's nachts flink af. En dus krijgt Cato het 's nachts koud, aangezien geen deken of dekbed langer dan een minuut geduld wordt. Ze is daarom erg vroeg wakker. We leggen Cato bij ons in bed, maar Chiel mist haar 's ochtends. Dus wil hij ook 'achter de stiekjes'. Chiel en Cato kunnen echter zo dicht op elkaar niet rustig blijven liggen. En ons camperbed is niet echt groot. Opnieuw opsplitsen dus en nog even proberen te slapen. Dat gaat best prima, omdat het hier ook een stuk later licht is. Pas na 8:00 uur komt de zon echt over de bergkam uit. Dit betekent wel dat de temperatuur ook dan pas begint op te lopen. Op datzelfde moment begint de camping al langzaam leeg te lopen. Er is nog een left-over ontbijt van het Dutch Weekend, dus Chiel en Cato hebben lekker een boterham met hagelslag/gestampte muisjes/Calvé pindakaas om de dag mee te beginnen. We hebben gisteren de eerste de beste plaats gepakt, maar nu verhuizen we de camper, zodat deze vlak bij de speeltuin staat. En hier hebben ze trampolines! De meeste campings hebben springkussens en daar wil Chiel nooit op. Maar op de trampoline voelt hij zich een echte spinnenaap. Hij is er niet weg te slaan. Nadat Chiel en Carolien ook nog even hebben gezwommen, wordt onze vuurkorf gebracht. We mogen op deze camping een kampvuur maken en met de Expeditie-Robinson-survival-set maakt Erik het eerste vuur. De houtblokken zijn echter te groot om snel vuur te vatten en er is niet echt aanmaakhout aanwezig. Het duurt dus wel even... De bezorgde buren snappen echt niet waar we mee bezig zijn. We hebben daardoor al snel een paar aanmaakblokjes klaarliggen om het vuur verder op gang te krijgen. Maar... Het is gelukt met de kit! Wanneer we een mooi vuurtje hebben, zitten we met zijn vieren lekker even wat marshmallows te roosteren. Of, zoals Chiel zegt: we vissen in het vuur met onze hengels. En wij zijn niet de enige die van de warmte genieten. Wanneer Chiel en Cato naar bed zijn, krijgen we gezelschap van minstens 8 kangoeroes, die rustig rondom ons plekje gaan grazen. Het is doordat het donker is lastig tellen, maar we vermoeden eigenlijk dat het er nog een stuk meer zijn. Onze huisvriend Grumpy zit vlak naast ons. Hij duldt geen andere kangoeroes in zijn directe omgeving, dus zit regelmatig te grommen. Heerlijk!