Dag 13: Uyuni – La Paz (904 km)
Door: erikencarolien
06 Mei 2010 | Bolivia, La Paz
De weg naar La Paz is zwaar. Veel onverharde wegen en nog altijd zijn we niet topfit. We nemen in La Paz afscheid van onze Duitse getuigen en zoeken snel een taxi op. Omdat er hordes taxichauffeurs op de bus zijn afgekomen is een ritje zo geregeld. Het adres komt hem echter niet bekend voor. Na wat zoekwerk worden we voor het hotel afgezet (zowel letterlijk als figuurlijk). Het hotel lijkt nog dicht, maar er wordt wel op de deurbel gereageerd. We krijgen een tijdelijke kamer (onze gereserveerde kamer is niet vrij) en kunnen een douche nemen. Onder de douche merken we dat we het koud hadden gekregen. Met tintelende vingers warmen we ons aan het water op.
Wanneer we ons opgefrist hebben, lopen we naar de receptie. We zien dat we een dokter naar onze kamer kunnen laten komen. Het duurt gelukkig niet lang voordat een hele aardige dokter op onze deur klopt. Hij blijkt een Belgische moeder te hebben. Ook draagt hij een boekje bij zich met al zijn buitenlandse patiënten. Met vlaggetjes en een korte beschrijving houdt hij bij wie hij allemaal heeft geholpen. Wij blijken te zijn getroffen door de welbekende salmonella-bacterie... Hij loopt even naar de apotheek om een schone naald te halen en zet daarmee een flinke spuit in het zitvlak van Carolien. Verder krijgen we een recept voor de pillen die we kunnen gaan halen. Voordat we de antibiotica ophalen geven we onze was bij de receptie af. Het hotel heeft namelijk ook een laundry service waar we gretig gebruik van maken. We zijn eigenlijk net te laat met het afgeven van de was, maar er wordt ons verzekerd dat we onze kleren vanavond terug hebben.
Na een bezoek aan de apotheek en een ontbijtje zoeken we onze kamer op. Even rust. Carolien heeft nog een opdracht van de dokter meegekregen. Na het opvangen van wat ontlasting moeten we het potje naar een onderzoekscentrum in de stad brengen. Omdat er ook wat richtlijnen voor het eten/drinken zijn gegeven gaan we ook langs de supermarkt om de juiste etenswaren in te slaan. Op de terugweg laten we ons afzetten bij de skywalk, waar we een mooi uitzicht over de stad hebben. We lopen een stukje terug richting centrum en nemen voor een paar Boliviano opnieuw een taxi. Omdat de chauffeur op het laatste moment moet vluchten voor de politie zet hij ons een blok van ons hotel af. Hier staan we per ongeluk ineens in Panini Heaven. Een aantal marktkraampjes met alleen maar Panini-plaatjes. In pakje 21 van onze reis komen we de eerste Nederlandse WK-ster tegen: Klaas-Jan Huntelaar. Vervolgens gaan we nog even langs de heksenmarkt: een straatje waar naast de gebreide mutsen met lamamotief, truien van lamawol, lamakleedjes en andere souvenirs ook lamafoetussen en andere bizarre bijgeloofattributen worden verkocht.
Het hotel blijkt echt midden in het centrum te liggen. Dit idee hebben we ’s ochtends niet gekregen, maar nu is de stad helemaal tot leven gekomen. We eten ’s avonds dan ook in de buurt van het hotel. Op de menukaart staat alles in drie talen genoemd: Spaans, Engels en Nederlands. Tijdens het eten horen we muziek van Marco Borsato en Anouk. Het eten gaat eindelijk weer goed! Morgen worden we vroeg opgehaald, dus we maken het niet laat.
Wanneer we ons opgefrist hebben, lopen we naar de receptie. We zien dat we een dokter naar onze kamer kunnen laten komen. Het duurt gelukkig niet lang voordat een hele aardige dokter op onze deur klopt. Hij blijkt een Belgische moeder te hebben. Ook draagt hij een boekje bij zich met al zijn buitenlandse patiënten. Met vlaggetjes en een korte beschrijving houdt hij bij wie hij allemaal heeft geholpen. Wij blijken te zijn getroffen door de welbekende salmonella-bacterie... Hij loopt even naar de apotheek om een schone naald te halen en zet daarmee een flinke spuit in het zitvlak van Carolien. Verder krijgen we een recept voor de pillen die we kunnen gaan halen. Voordat we de antibiotica ophalen geven we onze was bij de receptie af. Het hotel heeft namelijk ook een laundry service waar we gretig gebruik van maken. We zijn eigenlijk net te laat met het afgeven van de was, maar er wordt ons verzekerd dat we onze kleren vanavond terug hebben.
Na een bezoek aan de apotheek en een ontbijtje zoeken we onze kamer op. Even rust. Carolien heeft nog een opdracht van de dokter meegekregen. Na het opvangen van wat ontlasting moeten we het potje naar een onderzoekscentrum in de stad brengen. Omdat er ook wat richtlijnen voor het eten/drinken zijn gegeven gaan we ook langs de supermarkt om de juiste etenswaren in te slaan. Op de terugweg laten we ons afzetten bij de skywalk, waar we een mooi uitzicht over de stad hebben. We lopen een stukje terug richting centrum en nemen voor een paar Boliviano opnieuw een taxi. Omdat de chauffeur op het laatste moment moet vluchten voor de politie zet hij ons een blok van ons hotel af. Hier staan we per ongeluk ineens in Panini Heaven. Een aantal marktkraampjes met alleen maar Panini-plaatjes. In pakje 21 van onze reis komen we de eerste Nederlandse WK-ster tegen: Klaas-Jan Huntelaar. Vervolgens gaan we nog even langs de heksenmarkt: een straatje waar naast de gebreide mutsen met lamamotief, truien van lamawol, lamakleedjes en andere souvenirs ook lamafoetussen en andere bizarre bijgeloofattributen worden verkocht.
Het hotel blijkt echt midden in het centrum te liggen. Dit idee hebben we ’s ochtends niet gekregen, maar nu is de stad helemaal tot leven gekomen. We eten ’s avonds dan ook in de buurt van het hotel. Op de menukaart staat alles in drie talen genoemd: Spaans, Engels en Nederlands. Tijdens het eten horen we muziek van Marco Borsato en Anouk. Het eten gaat eindelijk weer goed! Morgen worden we vroeg opgehaald, dus we maken het niet laat.
