Dag 15: Puno
Door: erikencarolien
08 Mei 2010 | Peru, Puno
We zitten vroeg aan het ontbijt. En krijgen opnieuw gezelschap van het chagrijn dat gisteren in hetzelfde restaurant zat. Het commentaar houden we deze ochtend maar voor ons. Buiten staan 2 Canadezen te wachten. Zij gaan vandaag met dezelfde boot het Titicacameer op. We worden met z’n vieren naar het haventje gebracht. Omdat we vroeg zijn, wachten we op de boot tot we uitvaren.
Als we uitvaren, zien we dat er heel wat boten dezelfde koers aanhouden. Het is op het Titicacameer nauwelijks te merken dat het laagseizoen is. Bij de rieteilanden zien we dan ook verschillende boten aangemeerd liggen. Onze kapitein kiest een eilandje waar nog geen bezoekers te vinden zijn. We krijgen eerst uitleg over het leven op Uros. De bewoners in Uros lopen gewoon met een mobiele telefoon. Ook hebben ze een televisie op hun rieteilandje, maar ze leven allemaal wel op een vierkante meter. Vervolgens hebben we de tijd om rond te kijken en souvenirs te kopen. We bezoeken een huisje en worden omgekleed tot echte bewoners van dit rieteiland. Als dank kopen we een van riet gemaakt mobieltje voor kleine Jan. Ook laten we ons naar een volgend eiland brengen met een echte rietboot. Als we onze weg met de boot vervolgen zijn we bijna door ons geld heen.
Wij varen door naar Taquile. We nemen twee tussenstops zodat we op adem kunnen komen en uitleg over dit eiland kunnen krijgen. Het is een flinke klim en daar heeft een corpulente meneer zich behoorlijk in vergist. Terwijl we aan het rusten zijn, hangt hij uit te hijgen langs de kant. Een meisje van een jaar of 6 kijkt toe. Ze probeert wat armbandjes te verkopen zodat ze snoep kan kopen. Advies vooraf was daarom om niets van de kinderen te kopen.
Op het marktplein proberen de kinderen of je met ze op de foto wil. Dit betekent dat je 1 Sol moet betalen en dan hebben ze weer wat geld om een dagje te snoepen. Een dagje snoepen betekent ook dat ze een dagje kunnen spijbelen. Natuurlijk zijn er toeristen die graag een foto maken. De kinderen zijn niet te verlegen om direct om hun beloning te vragen.
In de volle zon genieten we van de lunch. Hierdoor hebben we voldoende energie om de terugweg in te zetten. Onze boot is bij een ander haventje gaan liggen, waardoor we een enorme trap moeten afdalen. Onderweg staan we stil bij de prachtige uitkijk over Titicaca. Ook staan we even stil omdat een kudde schapen de trap opgestuurd wordt. We gaan boven op de boot zitten, zodat we kunnen genieten van het lekkere weer.
Na een lange dag komen we terug in Puno. In het eerste restaurant zien we de Canadezen zitten waar we al een dag lang mee onderweg zijn geweest. We besluiten door te lopen en een ander restaurant te kiezen. Bij de open haard genieten we van ons diner.
Als we uitvaren, zien we dat er heel wat boten dezelfde koers aanhouden. Het is op het Titicacameer nauwelijks te merken dat het laagseizoen is. Bij de rieteilanden zien we dan ook verschillende boten aangemeerd liggen. Onze kapitein kiest een eilandje waar nog geen bezoekers te vinden zijn. We krijgen eerst uitleg over het leven op Uros. De bewoners in Uros lopen gewoon met een mobiele telefoon. Ook hebben ze een televisie op hun rieteilandje, maar ze leven allemaal wel op een vierkante meter. Vervolgens hebben we de tijd om rond te kijken en souvenirs te kopen. We bezoeken een huisje en worden omgekleed tot echte bewoners van dit rieteiland. Als dank kopen we een van riet gemaakt mobieltje voor kleine Jan. Ook laten we ons naar een volgend eiland brengen met een echte rietboot. Als we onze weg met de boot vervolgen zijn we bijna door ons geld heen.
Wij varen door naar Taquile. We nemen twee tussenstops zodat we op adem kunnen komen en uitleg over dit eiland kunnen krijgen. Het is een flinke klim en daar heeft een corpulente meneer zich behoorlijk in vergist. Terwijl we aan het rusten zijn, hangt hij uit te hijgen langs de kant. Een meisje van een jaar of 6 kijkt toe. Ze probeert wat armbandjes te verkopen zodat ze snoep kan kopen. Advies vooraf was daarom om niets van de kinderen te kopen.
Op het marktplein proberen de kinderen of je met ze op de foto wil. Dit betekent dat je 1 Sol moet betalen en dan hebben ze weer wat geld om een dagje te snoepen. Een dagje snoepen betekent ook dat ze een dagje kunnen spijbelen. Natuurlijk zijn er toeristen die graag een foto maken. De kinderen zijn niet te verlegen om direct om hun beloning te vragen.
In de volle zon genieten we van de lunch. Hierdoor hebben we voldoende energie om de terugweg in te zetten. Onze boot is bij een ander haventje gaan liggen, waardoor we een enorme trap moeten afdalen. Onderweg staan we stil bij de prachtige uitkijk over Titicaca. Ook staan we even stil omdat een kudde schapen de trap opgestuurd wordt. We gaan boven op de boot zitten, zodat we kunnen genieten van het lekkere weer.
Na een lange dag komen we terug in Puno. In het eerste restaurant zien we de Canadezen zitten waar we al een dag lang mee onderweg zijn geweest. We besluiten door te lopen en een ander restaurant te kiezen. Bij de open haard genieten we van ons diner.
