Tidal River

We zijn nu doorgewinterde kampeerders. Dus tijd om naar een National Park te gaan. Niet naar een luxe camping, maar een plekje op een unpowered site. Zo'n 30 kilometer in het Wilsons Promontory NP kom je uit bij Tidal River. Dit is een stopplaats voor dagtoeristen en kampeerders die willen overnachten. Er is hier misschien wel plaats voor 800 Campers/caravans. Maar op slechts 20 plaatsen is er een stroomvoorziening. Dat hadden we dan vooraf moeten regelen, maar we kiezen gewoon voor een nachtje op de camping. Plaats 176. Omdat we in 75 minuten naar de camping zijn gereden, hebben we nog tijd om de omgeving te verkennen. Op de weg hierheen zagen we al een wombat langs de kant van de weg. En als we willen lunchen, staan er direct een aantal meeuwen klaar om het broodje van Chiel of Cato af te pikken. We kiezen ervoor om verder te gaan lunchen in de camper. Dan pakken we de rugdrager en maken ons op voor een wandeling. We kiezen voor de Squeaky Beach Track, naar een strand waar het quartz zand zó fijn is, dat het piept onder je voeten... We hebben een strategisch plekje op de camping uitgekozen, dus we zitten vlakbij de brug over de Tidal River. Het is direct genieten van het uitzicht. De weg is licht uitdagend, want we moeten toch best wat klimmen. Hierdoor krijgen we wel een steeds mooier beeld van het strand dat aan de camping grenst. Na een tijdje komen we bij een kruising. Rechtdoor voor de wandeling die we uitgekozen hebben of rechtsaf voor een korter alternatief. Chiel is aan het meewandelen, maar staat ook veel stil. We vinden de 4,2 kilometer te ver en besluiten om rechtsaf te slaan. Geen piepend zand voor ons vandaag dus, maar al snel komen we op een prachtig uitkijkpunt. Even op een rots zitten om een slokje water te nemen. Nog even controleren op de kaart en opnieuw beslissen: doorlopen of omdraaien. We kiezen de onbekende weg voor ons. Dit betekent dat we verder moeten lopen, maar Chiel begint steeds beter mee te lopen. We gebruiken (of misbruiken) de spinnenaap. We hebben het onderweg over spinnenaaprotsen en spinnenaapzand waar we overheen lopen. Dat werkt uitstekend, want deze spinnenaap laat zich natuurlijk iet kennen! Cato komt er ook steeds beter in. In het begin was ze nog aan de haren aan het trekken. Nu zit ze te kletsen en ellenlange denkbeeldige telefoongesprekken te voeren (met haar hand aan haar oor). Na nog wat klimmen komen we op Tidal Overlook. Prachtig! Tijd om even te zitten een energiereepje te eten en wat water te drinken. En dan naar beneden (denken we). De weg kronkelt nog een stuk verder. En net als we ons afvragen of we nog wel goed zitten, zien we afslag 12 (naar de andere kant van de weg). Die moeten we niet hebben, maar rechtsaf komen we weer bij Tidal River uit. Op het pad terug zien we een Wallabi (of was het toch gewoon een kangoeroe?!). En dat pad is erg gemakkelijk. We stappen even flink door. Chiel mag dat stuk ook in de nek. Uiteindelijk hebben we dik 2 uur gelopen. En als we goed kijken zien we onze route: Tidal Overlook Circuit (3.8 km, 1.5 Hours, Moderate). We hebben er een half uur langer over gedaan, maar zijn trots op onze grote vent. En ook op Cato want die heeft ons heel de tijd positief zitten aanmoedigen. Bij de camper hebben we wel iets lekkers verdiend. En we gaan op tijd rusten zodat we morgen nog meer van dit prachtige park kunnen zien.